lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

**Kerm** · 25-10-2019, 14:07

Reszta wieczoru, jak i noc, minęły spokojnie. Nie było jakiś potworków, czy dinozaurów, nie było i robota z ufo. Można się było wyspać, zregenerować siły, odsapnąć, odstresować. Wszystko więc cacy, normalnie kurde prawie jak raj na ziemi.

Rano najpierw śniadanko, a później… przenoszenie obozu bliżej statku. Baker najwyraźniej zmiękł już na wyspie totalnie, i zgodził się na ten pomysł. Wspólnymi siłami zaczęto więc wszystko składać i pakować na pojazdy, a następnie przewozić i rozkładać jakieś 600 metrów dalej. Zajęło to całej ekspedycji ładnych parę godzin, i wszystko skończono gdzieś koło czternastej.

Czas więc na obiad… a przy nim, i na krótką rozmowę w nieco spokojniejszej atmosferze, niż przy składaniu i rozkładaniu obozu.

- Pojadę z van Stratenem zapolować na robota - Major walnął od razu z grubej rury - Weźmiemy ze sobą nieco cięższego sprzętu, jak choćby pukawkę “Beara” i Claymora. Na czas mojej nieobecności dowodzi Peter Curran, a wszyscy zajmują się naprawą i pomaganiem w naprawie statku, żeby jak najszybciej wydostać się z wyspy. W końcu leży to we wspólnym interesie, jak i każdy również ma już chyba serdecznie dosyć tego miejsca?
- Chyba wam obu słońce za mocno przygrzało- odezwała się raptem dziwnie milcząca do tej pory Dot.- Mało trupów? Bardziej przydacie się tu na miejscu, niż włócząc się po dżungli w poszukiwaniu pewnej śmierci.
- Gra niewarta świeczki - poparł ją Peter. - Za duże ryzyko, a tak jak mówi Dorothy, tu się bardziej przydacie.
- Wczoraj proponowaliście utopienie robota w bagnie. A taka zabawa z nim w ganianego i zaciągnięcie go gdzie trzeba, to w sumie właśnie takie polowanie. A teraz jesteście wielce przeciw, nic już nie rozumiem - Zdziwił się Baker.
- A teraz doszedłem do wniosku, że jest to niepotrzebne ryzyka - odparł Peter. - Lepiej zabrać się tu do roboty, a robota zostawić w spokoju.
- Będziemy ryzykować, że w końcu nas tu znajdzie… przydadzą się więc strażnicy, pilnujący pracujących, żeby nas nie zaskoczył? - Powiedział Major, po czym spojrzał na Collinsa i Miyazaki - Ogólnie zaś, wypadałoby się w końcu zabrać za statek, każdy już ma jakieś sensowne zajęcie?
- Emmm no, właśnie mieliśmy rozdzielić… - Odpowiedział inżynier.
- Wezmę do pomocy Hanę! - Wypalił Ryo, a kilka osób skrycie się uśmiechnęło.
- Na szkutnictwie się nie znam, ale chętnie pomogę przy naprawie statku - powiedział Peter.

***

Collins chodził po statku i wybierał deski, które by się nadały na łatanie dziury. Owe deski albo wycinał ręcznie, albo wyrywał Peter. Przenosił je z kolei pod pokład marudzący pod nosem Honzo. Tam z kolei odbierał je Chelimo, który powoli nimi zabijał dziurę w asyście samego Majora…
- Całe szczęście, że nie będziemy płynąć daleko, więc możemy tu i tam podebrać nieco desek - powiedział Peter w pewnej chwili do Collinsa.
- Tak, zgadza się. Jeśli nie będziemy szaleć, całej konstrukcji nic się nie stanie… chociaż trzeba później pozostałym pokazać, gdzie mają nie chodzić - Uśmiechnął się inżynier.
- Porobimy barierki - zażartował Peter. - Potrzebujemy wszystkich całych i zdrowych... chociaż nie wiem, jak sobie damy radę z żaglami.
- W sumie wystarczy chyba jeden, główny. W końcu nie wybieramy się w rejs po całym oceanie? - Stwierdził Collins.
- Mamy radio. Mam nadzieję, że gdy miniemy tę przeklętą barierę, to zadziała - odparł Peter. - Ale i tak nie ruszę się bez zapasów jedzenia i wody.
- Tak, oczywiście, co do jednego i drugiego - Przytaknął starszy pan, po czym wskazał palcem kolejną deskę. Tym razem Peter musiał użyć łomu…
- Jesteśmy o dwa kroki od powrotu do domu, nie możemy sobie teraz pozwolić na błędy - Dodał Collins.
- Dobrze, że czas ani korniki nie zjadły tego drewna - powiedział Peter. - Mamy szansę zatkać tę dziurę, a na dodatek nie rozpaść się na kawałki przy pierwszej większej fali.
- A tak sobie pomyślałem… kto zostanie kapitanem? - Zaśmiał się inżynier.
- Ja mogę dowodzić obsługą dział okrętowych - odparł żartobliwie Peter. - Dorothy zostanie żaglomistrzem, czy jak to tam się zwało. Hana zostanie nawigatorem, bo się chyba na tym zna, jako pilot - dodał w tym samym tonie.
- To… - Urwał nagle Collins. Rozległ się bowiem krzyk Hany, wysoko nad pokładem. Azjatka wisiała na cholernych żaglach, prawie spadając na pokład.
Z okrzykiem "Trzymaj się!" Peter ruszył jej na pomoc. Nie bardzo wiedział, jak jej pomóc, ale nie mógł przecież tylko stać i patrzeć.

25-10-2019, 14:07	#210
Kerm Administrator Reputacja: 1	Reszta wieczoru, jak i noc, minęły spokojnie. Nie było jakiś potworków, czy dinozaurów, nie było i robota z ufo. Można się było wyspać, zregenerować siły, odsapnąć, odstresować. Wszystko więc cacy, normalnie kurde prawie jak raj na ziemi. Rano najpierw śniadanko, a później… przenoszenie obozu bliżej statku. Baker najwyraźniej zmiękł już na wyspie totalnie, i zgodził się na ten pomysł. Wspólnymi siłami zaczęto więc wszystko składać i pakować na pojazdy, a następnie przewozić i rozkładać jakieś 600 metrów dalej. Zajęło to całej ekspedycji ładnych parę godzin, i wszystko skończono gdzieś koło czternastej. Czas więc na obiad… a przy nim, i na krótką rozmowę w nieco spokojniejszej atmosferze, niż przy składaniu i rozkładaniu obozu. - Pojadę z van Stratenem zapolować na robota - Major walnął od razu z grubej rury - Weźmiemy ze sobą nieco cięższego sprzętu, jak choćby pukawkę “Beara” i Claymora. Na czas mojej nieobecności dowodzi Peter Curran, a wszyscy zajmują się naprawą i pomaganiem w naprawie statku, żeby jak najszybciej wydostać się z wyspy. W końcu leży to we wspólnym interesie, jak i każdy również ma już chyba serdecznie dosyć tego miejsca? - Chyba wam obu słońce za mocno przygrzało- odezwała się raptem dziwnie milcząca do tej pory Dot.- Mało trupów? Bardziej przydacie się tu na miejscu, niż włócząc się po dżungli w poszukiwaniu pewnej śmierci. - Gra niewarta świeczki - poparł ją Peter. - Za duże ryzyko, a tak jak mówi Dorothy, tu się bardziej przydacie. - Wczoraj proponowaliście utopienie robota w bagnie. A taka zabawa z nim w ganianego i zaciągnięcie go gdzie trzeba, to w sumie właśnie takie polowanie. A teraz jesteście wielce przeciw, nic już nie rozumiem - Zdziwił się Baker. - A teraz doszedłem do wniosku, że jest to niepotrzebne ryzyka - odparł Peter. - Lepiej zabrać się tu do roboty, a robota zostawić w spokoju. - Będziemy ryzykować, że w końcu nas tu znajdzie… przydadzą się więc strażnicy, pilnujący pracujących, żeby nas nie zaskoczył? - Powiedział Major, po czym spojrzał na Collinsa i Miyazaki - Ogólnie zaś, wypadałoby się w końcu zabrać za statek, każdy już ma jakieś sensowne zajęcie? - Emmm no, właśnie mieliśmy rozdzielić… - Odpowiedział inżynier. - Wezmę do pomocy Hanę! - Wypalił Ryo, a kilka osób skrycie się uśmiechnęło. - Na szkutnictwie się nie znam, ale chętnie pomogę przy naprawie statku - powiedział Peter. ******* Collins chodził po statku i wybierał deski, które by się nadały na łatanie dziury. Owe deski albo wycinał ręcznie, albo wyrywał Peter. Przenosił je z kolei pod pokład marudzący pod nosem Honzo. Tam z kolei odbierał je Chelimo, który powoli nimi zabijał dziurę w asyście samego Majora… - Całe szczęście, że nie będziemy płynąć daleko, więc możemy tu i tam podebrać nieco desek - powiedział Peter w pewnej chwili do Collinsa. - Tak, zgadza się. Jeśli nie będziemy szaleć, całej konstrukcji nic się nie stanie… chociaż trzeba później pozostałym pokazać, gdzie mają nie chodzić - Uśmiechnął się inżynier. - Porobimy barierki - zażartował Peter. - Potrzebujemy wszystkich całych i zdrowych... chociaż nie wiem, jak sobie damy radę z żaglami. - W sumie wystarczy chyba jeden, główny. W końcu nie wybieramy się w rejs po całym oceanie? - Stwierdził Collins. - Mamy radio. Mam nadzieję, że gdy miniemy tę przeklętą barierę, to zadziała - odparł Peter. - Ale i tak nie ruszę się bez zapasów jedzenia i wody. - Tak, oczywiście, co do jednego i drugiego - Przytaknął starszy pan, po czym wskazał palcem kolejną deskę. Tym razem Peter musiał użyć łomu… - Jesteśmy o dwa kroki od powrotu do domu, nie możemy sobie teraz pozwolić na błędy - Dodał Collins. - Dobrze, że czas ani korniki nie zjadły tego drewna - powiedział Peter. - Mamy szansę zatkać tę dziurę, a na dodatek nie rozpaść się na kawałki przy pierwszej większej fali. - A tak sobie pomyślałem… kto zostanie kapitanem? - Zaśmiał się inżynier. - Ja mogę dowodzić obsługą dział okrętowych - odparł żartobliwie Peter. - Dorothy zostanie żaglomistrzem, czy jak to tam się zwało. Hana zostanie nawigatorem, bo się chyba na tym zna, jako pilot - dodał w tym samym tonie. - To… - Urwał nagle Collins. Rozległ się bowiem krzyk Hany, wysoko nad pokładem. Azjatka wisiała na cholernych żaglach, prawie spadając na pokład. Z okrzykiem "Trzymaj się!" Peter ruszył jej na pomoc. Nie bardzo wiedział, jak jej pomóc, ale nie mógł przecież tylko stać i patrzeć.