hcąc nie chcąc musiał przyznać starcowi rację. Ledwo mógł się ruszyć i to irytowała go chyba najbardziej. Bezsilność. Ponownie.
Nie dziwiło go też, że druid był ciekawy ich przeszłości. Widmo tajemnicy krążyło nad nimi i z pewnością drażniło. Zwłaszcza po pojawieniu się gnomki. Nie mogli sobie jednak pozwolić na zdradzenie za wiele. Chociaż z jednej strony mężczyzna zasługiwał na szczerą odpowiedź, w końcu już dwa razy uratował im życie, to dla dobra wszystkich byłoby gdyby nie wiedział za wiele.
- Jest przedstawicielką pewnej... grupy, która chciała nas zwerbować w swoje szeregi - zaczął niepewnie czarodziej, zerkając na towarzysza czy aby nie mówi za wiele. - Postawili przed nami ciekawy wybór. Dołączyć do nich albo poddać się wątpliwej radości czyszczenia umysłu. Jako, że źle reagujemy na takie ultimatum, zmuszeni byliśmy odmówić. Cud tylko sprawił, że udało nam się uciec. Najwyraźniej ci ludzie należą do osób pamiętliwych i nawet setki mil dalej nie są w stanie odpuścić ścigania nas. Lepiej więc, żebyś nie wiedział za wiele, przyjacielu. Nie chcemy sprowadzać na ciebie więcej kłopotów niż już to uczyniliśmy.