Torstig wiadomość o tym, że żyje przyjął ze zmartwieniem. Wydawało się również, że wciąż jest w jednym kawałku. Miał uczucie, jakby jego bogowie go odepchnęli, co zdarzyło się już nie pierwszy raz.
- Chuja tam - odpowiedział dobrze poznanymi słowy w miejscowym języku.
- Nigdzie już, za tobą, łobuzico, nie pójdę. Będziemy przeklęci przez twoje głupie zakłady - rozpoczął tyradę jeszcze zanim spróbował podnieść się z ziemi. Formułkę zasłyszał jeszcze w Yarakanie, podczas wizyty w zadymionym przybytku.
Wtem syknął. Poczuł, że jest ranny.
Zaraz potem przypomniał sobie, że to tylko starość. Stary Relhad nie nadążał za upływającym czasem. Wstał, otrzepał się i odpiął tarczę.
- Wisisz mi - zaczął mówić do niedoszłej ofiary lecz nie po to, by skończyć. Uwalił się obok niego przygniatając go tarczą i strasząc ponurym wzrokiem.