Słowa Gustawa dotarły do najemników. Usłyszeli je. I zignorowali. Z ich punktu widzenia wszystko było OK. Najemnik, który nie chce uciec z zarobioną kasą to dupa, nie najemnik. A jak jest za głupi by kombinować to tym gorzej.

Harkin Brock zbierał się z podłogi, wyglądało jakby szukał czegoś pod blatem stołu.
- Tego szukasz? - roześmiał się Cichy pokazując w ręku niewielką rurkę, w której Galeb rozpoznał sprytną małą kuszę. Bełt był w niej napędzany sprężyną, a choć pozwalała tylko na jeden strzał i ładowanie było niezwykle niewygodne i czasochłonne, to był to strzał, którego nikt sie nie spodziewał i można było ją ukryć właściwie wszędzie - Nie powinieneś był spuszczać jej z oczu. To już drugi raz popełniasz ten błąd.

Galeb zastąpił drogę żołnierzom Cichego i w nagrodę został zaatakowany jako pierwszy. Jego przeciwnicy byli zgrani, umieli nie wejść sobie w drogę i zadać ciosy tak, by przeciwnik miał problemy z ich sparowaniem. Ale niewiele mogli poradzić na pecha - pierwszy z nich już przy pierwszym ciosie nierówno stanął i skrzywił się z bólu gdy coś chrupnęło mu w kostce. Drugi uderzał szybko, krzyżową sztuką, ale przed jego pierwszym atakiem krasnolud się uchylił, a kolejny spudłował. Galeb wykorzystał sytuację i pecha tego pierwszego. Potężny cios krasnoluda trafił w lewą rękę najemnika. Młot pchany furią Ulryka uderzył tak potężnie, że strzaskał bark, a odłamki kości poharatały mięśnie i nerwy w kończynie. Nawet jeśli ofiara tego ciosu przeżyje, nigdy już nie odzyska pełnej sprawności. A w tej walce odegra już jedynie rolę przeszkody terenowej o niewielkim znaczeniu strategicznym.
- O kurwa - jęknął drugi.

Kusznicy przeładowywali i celowali, skupiając swoją uwagę na krasnoludzie.