Niestety, dziewczynce nie było tak łatwo się uspokoić, jakby James chciał. Widać strach ostatnich dni silniejszy był niż uspokajające słowa i wizja pomocy. Zdawać się mogło, że jedna chusteczka nie podoła tej wezbranej rzece, że słowa nie będą w stanie na nowo zbudować tamy, która byłaby w stanie ją okiełznać. Nie bez powodu jednak mówią iż czas leczyć rany potrafi. Co prawda w tym przypadku nie można było mówić o latach, jednak w końcu łkanie ustało, pozwalając uderzającemu w dach stodoły deszczowi, ponownie zdominować królestwo dźwięków jakie docierały do uszu Jamesa. Nie tylko jednak odgłosy szalejącej na zewnątrz natury do niego docierały. W stajni obok końskie kopyta uderzały raz po raz o twardą powierzchnię podłogi. Były to nerwowe uderzenia, takie, które świadczą o tym, że coś nie do końca jest tak jak być powinno. Nic jednak nie wskazywało na to, że jakiekolwiek niebezpieczeństwo zagrażało cy to Jamesowi czy jego małej gospodyni.

- Mama poszła po zioła - usłyszał cichutki głosik tej ostatniej. - Rosną wysoko w górach i dlatego nie mogła mnie zabrać ze sobą - dodała, przysuwając się bliżej do mężczyzny. Jej ciało drżało, jakby mała cierpiała z powodu zimna, chociaż zdecydowanie nie można było powiedzieć by w stodole panował chłód. Wręcz przeciwnie, było tam ciepło i przytulnie, tylko… No właśnie…
- Zwykle jednak gdy się po nie wybierała to wracała po trzech dniach, a teraz… - Annabell mówiła dalej, cichutkim, smutnym głosikiem w którym pobrzmiewały także wyraźne nuty zmęczenia. Wyglądało na to, że wyzbyła się większości podejrzeń, które na początku żywiła w stosunku do Hardina i teraz jedyne co, to liczyła na jego pomoc w odnalezieniu matki.