Old Jamestown

- Ja pierniczę, jakie mleko - zawodził „Junior”, stojąc u boku „Dunkierki” i wyglądając przez okno.

- Sama mgła nie byłaby najgorsza. Mgła i woda po kolana to już zabójcze połączenie - odparła niezadowolona dziewczyna, opuszczając na chwilę lornetkę.

- Wy jesteście komandosi. Co proponujecie? - wtrącił Jarl, krzyżując ręce na piersi.

- Po mojemu to przejście ubezpieczone - wzruszył ramionami mężczyzna z karabinem.

- Z tej pozycji mogę was osłaniać... przynajmniej na tyle, na ile mgła mi na to pozwoli - pokiwała głową snajperka.

- Daj nam znać, jak zaczniemy ci ginąć w tym mleku. Zatrzymamy się i będziemy cię ubezpieczać do następnego skoku.

„Dunkierka” kiwnęła głową i zdjęła z pleców pokrowiec, po czym zaczęła wyciągać z niego karabin.

- Nie dobywajcie jeszcze broni. Zobaczymy, jak daleko uda nam się przejść na turystę - skomentowała operatorka.

- W takich chwilach dobrze mieć przy sobie coś poręcznego - mruknął zadowolony technowiking, poklepując swój toporek.

- Uzbroimy się, jak już będziemy pod fabryką - zgodził się „Junior”. - Potem ja z Jarlem obejdę budynek dookoła i zobaczymy, co da się zobaczyć.

- Wszystko jasne, do dzieła - pośpieszyła ich snajperka.

St. Ann

- O ile zakład, że to nie obcy, tylko jacyś zapici menele? - powiedział cicho rozbawiony Ruben, podsuwając Lenie słoik z bliżej nieopisanym narządem.

Kierowniczka Działu Naukowego tylko uśmiechnęła się, kręcąc głową.

- Myślę, że ich wątroby można uznać za bardziej egzotyczne okazy niż obcych - dodała, chichocząc.


Przez chwilę Ruben i Lena kręcili się po sklepie, niby oglądając towar. W końcu popatrzyli po sobie i kiwnęli zgodnie głowami, po czym ruszyli do sprzedawczyni.

- Niezłe ramię, ile możesz na nim wycisnąć? - zagaił Graham, opierając się nonszalancko o ladę i skupiając uwagę na cybernetycznej kończynie.

Lena odczekała chwilę, po czym sama wtrąciła.

- Jesteśmy... jestem naukowcem. Szukamy pewnych okazów do badań. Interesują nas zwłaszcza te rzadkie i... nieziemskie.