Yarislav, choć należał do grona porywczych i bezpośrednich ludzi, myślał zgoła szybko. Nie jakoś wybitnie, ale dość by nie wszczynać awantur bez celu. Zdawał sobie bowiem sprawę, że jego klacz, choć obecnie podróżowała z nim i jego nosiła na grzbiecie była wolnym bytem. Choć myśl o możliwym rozdzieleniu bolała Dolganin wiedział, że ich wspólna droga kiedyś musiała się skończyć i choć razem stanowili siłę trudną do przezwyciężenia to również osobno byli trudnymi przeciwnikami dla nieprzyjaciół. Yarislava tym bardziej cieszył bogaty rząd, który mógł się okazać podarunkiem pożegnalnym.

Niemniej, póki co do żadnej rozłąki nie doszło.
Wojownik przejął lejce od Rusłana i wysłuchawszy pytania krasnoluda odkrzyknął.
- Da!
Swą propozycję złożył dopiero, gdy Gnimnyr skończył.
- Objadę okolicę, żeby nam ścierwusy od zadu nie nalazły - zaproponował kierując się wciąż logiką, która już raz go zawiodła.
Miał przeczucie, że jaskinia to taki twór, który od namiotu różni się znacząco ilością wejść. Przykład wydawał mu się trafiony skoro dopiero co dowiódł, że – podobnie jak w namiocie – we wnętrzu góry dym gromadzi się pod sufitem.