Przyniesiony przez kruka kamień był przepełniony magią, ale na tyle obcą, że Gharth nie miałby odwagi by z niej skorzystać - chyba że w ostateczności, a w tym momencie taka konieczność nie zachodziła.
Ale to nie znaczyło, że miał obrócić się na pięcie i zostawić kamień.

- Oddam go księciu rankiem - powiedział. - W tej chwili lord Niclas jest zajęty. A wcześniej wezwę służbę, by zrobili coś z tym oknem.

Miał dosyć uczty i nie zamierzał siedzieć w sali.
Chciał odwiedzić nieprzytomną dziewczynę i, wykonując zawarte w rymowance polecenia, sprawdzić, czy słowa wiersza mówią prawdę. A gdyby to nie zadziało - przekonać się, czy kamień zareaguje jakoś na dziewczynę. I na odwrót.

Potem miał zamiar pozwiedzać zamek. A przy okazji sprawdzić, czy nie znalazłaby się jakaś panienka, która zechciałaby mu dotrzymać w nocy towarzystwa. Zamek nie był zamtuzem, ale mogła się trafić jakaś służąca, która nie ślubowała czystości...

W zaciszu swego pokoju Gharth miał też zamiar przeprowadzić dwa czy trzy drobne eksperymenty magiczne by sprawdzić, czy jego magia działa jak powinna. Mała iluzja czy parę drobnych sztuczek powinno wystarczyć.