| Strach złodzieja bawił Imrę. Satysfakcjonował ją, bo wszak nisko ustawieni powinni czuć strach przed swoimi przełożonymi. Dzięki temu hierarchia miała szansę się utrzymać pośród niezdyscyplinowanych obiektów społeczeństwa. Przez krótką chwilę nawet zapragnęła być taką osobą na szczycie. Potem zastanowiła się czemu w ogóle to jej przyszło do głowy.
Kiedy jednak wkroczyła wraz z pozostałymi do pomieszczenia "ozdobionego" obrazami i pluszowymi zabawkami w okrutny sposób zaaranżowanymi, sama poczuła niepokój. Nienawistne spojrzenie kocura tylko spotęgowało wrażenie. Duma szlachcianki została tknięta na myśl o składaniu darów zwierzęciu. Tylko ta Zula nie wydawała się do końca normalna. Chyba należało podążyć za tym szaleństwem. Imra niechętnie sięgnęła do plecaka i wyjęła ze swoich racji suche mięso. Nie miała innego - bardzo wojskowe racje to były.
- Prosimy aby nas nie krzywdzić - powtórzyła za jednym z kultystów. Bez przekonania jednak. |