Port Wander

Operacja przejęcia merszanta okazała się olśniewającym sukcesem – wbrew posępnym prognozom pesymistycznego z natury seneszala, który spodziewał się zupełnie innego rezultatu ataku i abordażu. Tymczasem obsada mostka, sekcji ogniowych i maszynowni sprawiły się doskonale, a prowadzone do boju przez samą lady Winter oddziały armsmenów dosłownie zmiotły z pokładu okrętu broniących go mutantów.

Koniec końców Christo pozwolił sobie na promienny uśmiech. Jego źródłem było wyobrażenie min wszystkich znaczących osobistości w Port Wander – oficerów marynarki, notabli Administratum i dostojników Ministorum – nie mających żadnego pojęcia o tym, że zaledwie kilka godzin lotu od tętniącej życiem monumentalnej stacji w pasie asteroidów ukrywa się prawdziwie odrażający matecznik degeneratów. Barca nie wątpił, że lada chwila polecą czyjeś głowy, że jeden czy drugi wojskowy urzędnik palnie sobie z paradnego lasera w ucho nie mogąc dalej żyć z poczuciem tak rażącej niekompetencji. Niepowtarzalna okazja wykorzystana przez Winter Corax miała w ciągu następnych dni pojawić się na ustach wszystkich dziesięciu milionów rezydentów Rubykonu; znający potężną moc propagandy Christo zamierzał dołożyć wszelkich starań, aby do tego doszło, wszak nie bez powodu jego zespół reporterów już obrabiał bezlik zarejestrowanych podczas operacji materiałów.

Niesłusznie oczerniona Winter nie tylko swoim czarem i intelektem odparła zarzuty prześladowców w Port Wander, lecz zarazem okryła się w jednej chwili reputacją nieustraszonej wojowniczki, iście na podobieństwo legendarnej Xeny z Pompedusa Secundus.

Tak, teraz naprawdę mogło być już tylko lepiej.