Coruja nawet nie patrzyła co złapała. Dopiero po wszystkim patrząc na tonące pakunki których nie udało się wyciągnąć przyszło jej na myśl że ludzie nie umieją podróżować. Taka ilość bagażu prosiła się o nieszczęście idąc szlakiem niebędącym szlakiem podróżnym.

- Hinn feimni spurvur. - Powiedziała cicho na wieść z kim została sparowana, ale zostawiła pakunek ściółce koło reszty podróżnych. Dotknęła swojej poparzonej twarzy i skrzywiła się od bólu, teraz pieczenie było czuć ciągle. Zdjęła ze swojej szyi chustę i zmoczyła ja w jednej z kałuży. Mętna woda jej nie przeszkadzała ważne że była chłodna i mogła przyłożyć ją do poparzonej skóry.