-Cholipka- zaklął cicho Józwa pojmując swój błąd.

-Przepraszam Panie i dziękuje za zrozumienie.- skłonił głowę w kierunku szlachcica.

-Tak to nie wiem do końca Panie. Jak żem młodszy myślał, że to prawda potem się przekonał, że sporo tej magii to sztuczki i zioła różnorakie, ale niekiedy to ja nie wiem jak on to robi. Tak jak tą swoją żonę wyrwał. No nie wiem jak on cały tabor tych wędrujących dziwaków przekonał, że on dobry mąż będzie i żeby oddali mu tam jak tam jej było... cholipcia nie pamiętam, ale dziewczę piękne było i do teraz nie mogę wiary dać, że to żona Jeremiego była.- kontynuował wypowiedź Dziadzio, a potem zamilkł na chwilę.
Pochylił głowę i wydawać, by się mogło, że przysnął.

-Ychhh... przepraszam Panie. W czymś jeszcze mogę pomóc.- zapytał Józek wzdrygając się po tym jak to prawie przysnął.