Im więcej Katja poznawała szczegółów na temat tego miejsca, tym mniej jej się to podobało. Przeżywalność była tu znikoma, a najtwardsi przeżywali aż cały miesiąc. Złodziejka wiedziała, że trzeba brać stąd szybko nogi za pas, inaczej w bardzo krótkim czasie spotkają się z Morrem. A to, co tutaj się wyprawiało, było aż niewiarygodne.

- Coś jeść musimy, a te psy ciężko będzie zatłuc, nie narażając się na ataki ich właścicieli - powiedziała, czując, jak ściska ją w żołądku. Ostatnio nie dojadała, więc nie dość, że była w średniej formie fizycznej, to pogorszył jej się wyraźnie nastrój. Dziwne, głupie myśli zaczęły przychodzić jej do głowy. - Można spróbować z tym proszkiem, a potem postarać się uciec. Nie mam innego pomysłu, zresztą, przez ten ciągły głód ciężko mi się myśli.
Skończyła, zerkając na niziołka, jakby oczekiwała, że ten znajdzie dla nich nagle magiczne wyjście z tej sytuacji.