Grossheim zmawiał w myślach modlitwę za zmarłych w tym miejscu, kimkolwiek by nie byli, tak, jak nauczył go dawno temu jego senior i mentor, Benedict von Karlstein. Do dziś pamiętał jego pobrużdżoną zmarszczkami twarz.

- Pamiętaj, módl się w ciszy. Robisz to dla tych, którzy odeszli i dla bogów, którzy przyjmą ich dusze, a nie dla siebie.

Harald podniósł się w końcu klęczek, nałożył ponownie rękawice na zgrabiałe od mrozu dłonie. Skinieniem podziękował elfce za informację o zwierzynie, ale coś innego zaprzątało jego uwagę. Zwrócił się do brata Markusa.

- Co oni robili w głębi Lasu Głodu? Nie przyszliby tutaj, gdyby nie jakieś zadanie zlecone im przez Zakon. Wiecie chociaż, kim mogą być ci nieszczęśnicy?

Bardziej, niż odpowiedzi zakonnika interesowały go jego reakcje na te pytania. Czekał też na wyniki śledztwa Eryastyra. Był ciekaw przyczyny śmierci tych dwóch osób.