Kiedy Loftus powiedział, że mag i gobliny tracące do Diuka kilka godzin nie są przydatni w jego ściganiu, a krasnoludy będące podług wiedzy Szarego Maga będące w twierdzy odległej o ponad dzień (krasnoludzkimi ścieżkami) lub trzy dni (normalną drogą) mogą go zatrzymać, Tivoli naprawdę się zdziwił. Zainteresował się, o jakich to krasnoludzkich siłach będących w okolicy i mogących schwytać Diuka lub zaatakować jego zielonoskórych wie młody mag.

Krasnoludy tymczasem nie mitrężyły czasu i nie szukały odpowiedzi na pytanie, dlaczegóż to zwoływane są klany. Zamiast tego ruszyły wprost do Króla. Choć "wprost" to trochę za dużo powiedziane. Kowala Run nie śmiano zatrzymać ani na posterunkach na zewnątrz, ani nawet na bramie, ale jednak do Wielkiej Sali nawet jego, nieznanego w końcu khazada, nie wpuszczono. Najpierw musieli wyjaśnić kim są, co tu robią oraz czemu chcą się widzieć z Królem Alrikiem. Zwłaszcza w takim czasie. Precyzyjne instrumenty stworzone w celu wykrywania drgań zwiastujących potencjalne wstrząsy i tąpnięcia w kopalniach odnotowały wczoraj potężne wybuchy na przełęczy. Rodzaj wstrząsów wskazywał na użycie min górniczych o sile znacznie większej niż wszystko, do czego dostęp mieli umgi. Najwyraźniej ktoś okradł krasnoludy z ich wytworów lub wiedzy i miał czelność pochwalić się tym tuż pod ich nosem. Król Alrik nie zwykł puszczać takich zniewag płazem.
Detlef jak zwykle martwił się zasadnie. Najwyraźniej rzeczywiście powodem niepokoju w karaku nie była działalność Ostatnich na przełęczy.