| - Duże to. – Chrapliwy ni to skrzek, ni to krzyk paniki Raileyna był jedyną oznaką tego, że mężczyzna był dość bliski paniki. Miał nadzieję że plan podziała. Kiedy tylko skończył rozstawiać pułapkę, zaczął się cofać poza zasięg stwora. Widząc ożywiony posąg, zaczął nieco żałować, że nie ma pod ręką kolejnej pułapki. Nawet, jeśli wątpił, by metalwoe szczęki zrobiły coś więcej niż spowolniły kamień. Póki co jednak, trzeba było się skupić na nieumarłym. Była szansa że pułapka wytrąci stwora z rytmu, spowolni, czy nawet zachwieje balans, przy czym miałby szansę sięgnąć po miecz i natrzeć na niego.
Akcje: Kończy rozstawiać pułapkę, cofa się tak, by nieumarły musiał przejść przez pułapkę w drodze do niego. Bierze miecz do ręki, szukając okazji do ataku.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |