Szło sprawnie. Choć Laura myślała, że będzie to jednak nudne przejrzenie zajazdu. Jęki bólu zmieniły wszystko. Może trzeba się jednak było powiedzieć. Od razu pójść po resztę podzielić się na mniejsze zespoły. A nie one dwie na przeciw światu. Szło raczej żwawie, żadne drzwi nie stanowiły problemu. Nawet te zamknięte na klucz ugięły się przez zdolnościami Laury.

Dębowy pieniek był podejrzany, Laura dotknęła palcami krwi sprawdzając czy jest zaschnięta, lepka czy świeża. Klapa w podłodze była obiecująca choć męczeńskie jęki nie zachęcały do zajrzenia do środka.

- Jo, -Przytaknęła cicho Grecie - trza iść po resztę choć “kosę” można by zabrać z kuchni.

Zaczęły wracać do głównej sali by zapukać do drzwi nocującej reszty.