Zwrócił się Tremadok spągiem,
Przemierzając lat eony,
Pieścił Permu suche skały,
Cechsztyn czule go przytulił,
Przyjął chętnie aleksandryt,
Jak kochanka szczyt na piersi,
I heliodor wykwitł jasny,
Zaklął w sobie losy przyszłe,

Płód kamieni zmienił w gemme
Później człowiek już żyjący,
Żołnierz, augur, król, pasterka,
Lśnią w urodę skał przybrani
Przepowiednie się spełniają,
Dawne Gai sny się ziszczą.