| Gedan nie krzyczał, lecz wył obalony na ziemię. Kotłowało się w nim bardzo wiele uczuć lecz najbardziej dokuczającym była utrata marzeń. Chociaż nie można było powiedzieć aby ból z rozłupanej czaszki mu wcale nie przeszkadzał, a wręcz przeciwnie.
Spojrzał mętnym wzrokiem na Krissa, który klęczał nad nim i coś, chyba w innym języku bo za cholerę go zrozumieć nie mógł. Gdy medyk pokazał mu dłoń, nie wiedział o co chodzi więc po prostu ścisnął go za rękę, a adrenalina wywołała w nim siłę dużą większą niż przeczuwał, takoż boleśnie ściskał rękę Krissa, który już po raz drugi ratował go od śmierci.
Taatm, ta tata tam tam - Organy grały o wiele za głośno i rozpruwały mu czaszkę od środku, ból był po prostu nie do wytrzymania!
Taaak... Gedan teraz doznawał bardzo wielu rzeczy, lecz szkopół był w tym iż wszystkie te rzeczy były nieprzyjemne. Kurewsko nieprzyjemne krótko mówiąc.
Nawet nie słyszał tego że z jego ust wydobywa się krzyk. Lecz nie miotał się, przynajmniej Bax miał łatwiej operować.
I to tyle jak na dobre wiadomości. |