Wszyscy opuścili chatę, nie wszyscy jednak bez uszczerbku na zdrowiu, fizycznym albo i psychicznym. Grossheim złapał za rękaw szaty brata Huberta i potrząsnął nim, aż zachrzęściły i płyty pancerza, i kości zszokowanego zakonnika.

- Budź się i bierz do roboty, póki nie nałożę ci po pysku jak niesfornemu bachorowi! Zajmij się rannym!

Rycerz przyjrzał się licho wyglądającym zapasom na grzbietach mułów. Zacisnął szczęki. Gdzieś trzeba je było uzupełnić, inaczej nie dotrą do zamku wampira, a co dopiero myśleć o powrocie.

- Nie ma czasu na powrót. Zima zaatakuje i będzie jeszcze trudniej. Trzeba iść, gdzie nas wysłano. – Odwrócił się do bimbrownika. – Gdzie na wschód stąd możemy znaleźć paszę dla zwierząt i jedzenie dla nas?

Nawet nie zauważył, że pominął w procesie podejmowania decyzji dowódcę wyprawy.