Brilchan

Samuel spojrzał się na Stefka i zaczął mu bić brawo powoli dostojnie jak na przedstawieniu w teatrze czy innej operze. Potem uśmiechnął się do niego jakoś tak bardzo smutno:

- Jak zwykle masz racje Stefanie przenikliwość twojego umysłu budzi mój podziw odkąd cię poznałem a twoja szczerość i bezkompromisowość są odświeżające - W tonie weterana nie było ani śladu kpiny czy wywyższania się jakie zwykle dzieci słyszą w komplementach od dorosłych.

- Obecnie wykazujesz więcej dojrzałości niż ja w całym moim życiu. Zaplanowałem jak się pozbyć mojej Alchemii choć nie wiem czy starczy mi samozaparcia na wyrzekniecie się mocy... Pycha największy problem alchemików. Zanim podejmę tą pokutę potrzebuje zrobić kilka rzeczy żeby zadośćuczynić zbrodniom Armii Amesteris.