Sheva pierwszy raz widziała wilkołaka. Bydle zdało jej się jeszcze większe niż sobie wyobrażała. Odruchowo długi łańcuch znalazł się w jej dłoni. Próbowała zerknąć na leżącego Czerwonego Kapturka, ale nie był on na tyle ważny, żeby spuszczać wzrok z Wilkołaczki.
- Słuchaj, wiem że mamy zimę. Też sobie folguję w takich momentach. Kłaki na nogach są spoko, ale te krzaczory zamiast brwi, to przegięcie. Powinnaś to jakoś regulować.
Najwyraźniej nie takiej reakcji spodziewała się bestia.
- Dlaczego masz takie wielkie oczy? Srałaś?
Końcówka łańcucha opadła na śnieg ukazując jak duży zasięg mogła mieć ta broń.
- Tam skąd pochodzę płacą mi za załatwianie takich jak ty. No bo po jaką cholerę byłby mi łańcuch ze srebra drogi jak cała wioska. Ale dziś nikt mi za ciebie nie zapłacił, więc to twój szczęśliwy dzień. Możemy się dogadać, tylko każ spieprzać swoim szczeniakom.