- Każdy się w końcu męczy, prawda?

- Tak, a najszybciej my.

Grossheim powiedział to ostrzej, niż zamierzał, ale nie potrzebował teraz zbędnego optymizmu, tylko realnego oglądu sytuacji, i to u każdego członka wyprawy.

* * *

- Witajcie sołtysie. Dziękujemy za udzieloną nam gościnę. – Morryta uprzedzał ewentualne dyskusje o tym, czy mogą we wsi zostać czy nie. - Potrzebujemy schronienia, ognia i jadła. Uczciwie zapłacimy, nie będziecie stratni.

Nim Janus zdążył cokolwiek odpowiedzieć, rycerz kontynuował.

- Kilof i łopata by się przydały. Cmentarz tu macie? Mus nam pochować naszego brata. Sam się tym zajmę, pokażcie tylko miejsce uświęcone.

Harald przede wszystkim chciał teraz pobyć sam.