Lothar westchnął.
- Mój ojciec zawsze powtarzał, że kiedy nieznana osoba przychodzi na rozmowę z bronią, wyjdź też z bronią. Kiedy przychodzi z pustymi dłońmi, wyjdź bez broni. Kiedy jednak przychodzi z darami i obietnicami - poszczuj ją psami - rzekł sentencjonalnie - I praw był. W tej ofercie jest haczyk. Pytanie jak duży i czy mniejszy czy większy niż zysk. Co o tym myślicie?[/i] - zapytał.

W razie czego tak bardzo bezbronni nie byli, a i samo zapytanie o co chodzi nie musi być od razu związane z akceptacją propozycji. Wynajęcie banitów do ochrony barki nie nastręczało trudności ani nie było drogie - mogło być nawet darmowe, w końcu dług wdzięczności to dług wdzięczności, ale Lothar miał swoje zasady. Lojalny sługa jest lojalny, ale lojalny i przyzwoicie opłacany sługa jest lojalny po dwakroć. Dlatego pogadał chwilę z byłymi już banitami, zapłacił każdemu szylinga z góry i umówił się że na koniec każdego dnia też tyle zapłaci. A gdyby ktoś przyszedł do nich z "lepszą ofertą" to mają mu dać znać - przebije ją.

Gdyby kompani wyrazili chęć podjęcia negocjacji z Mathiasem i Maxymilianem to Lothar wybierze się (ale nie sam) do biura, gdzie, zanim będą rozmawiać o ewentualnym zatrudnieniu, przyzna że nie żelazo a wino i zażąda nie o siedem, a o czternaście procent więcej niż jest warte. Skoro już ktoś tak bardzo chce właśnie ich, niech przynajmniej coś z tego mają.