Willie nie odegrał wielkiej roli w pokonaniu potwora. Widział, że jego kusza niewielkie robiła wrażenie na całkiem sporym potworze. Jednakże, liczył się wysiłek grupowy. Jak zwykle wojownicy sprawili się wyjątkowo dobrze, i wkrótce stwór padł martwy w swoim legowisku. Pomimo świetnego zwycięstwa, nie było im dane cieszyć się żadną nagrodą, a jedynie brak choćby skaleczenia świadczył o łaskawości fortuny.

Kolejne pomieszczenie, złowieszczo podobne do jednego z poprzednio zbadanych, a w którym po złamaniu zaklęcia na ołtarzu ożyli nieumarli strażnicy. Willie, widząc jak zaklinacz znów szykuje się do czarowania, bez dogłębnego zbadania, czy aby nic im nie grozi zmarszczył brew, pyknął sporawy kłąb dymu ze swojej fajki, którą przekładał w ustach z kącika do kącika i skarcił go podniesionym głosem.
- Zanim znów uaktywnisz jakąś pułapkę, puść zawodowców przodem! Ja i Archie znamy się na pułapkach, magicznych zabezpieczeniach, siglach i całej masie wredności. Jeśli któryś z tych smoków to jakiś uśpiony konstrukt, z którymi nie poradzą sobie miecze naszych wojowników, i ożyje po twoim zaklęciu, to oni pierwsi zapłacą cenę twojej niefrasobliwości. Wstrzymaj się na chwilę. Zbadamy to, a potem rzucisz te zaklęcie światła, czy czym tam chcesz to "oświecić". No i rozproszcie się. Jeśli jest tu jakieś zaklęcie zionięcia, lub symbol który wybuchnie, lepiej aby oberwał badacz, a nie wszyscy- gnom zakasał rękawy, zamierzając wpierw rytualnie zbadać, czy posągi nie emanują czasem jakąś zabezpieczającą magią. Potem dopiero zamierzał puścić zaklinacza, pamiętając, aby zanim ten "oświeci" posąg, odsunąć się na bezpieczną odległość.