Alex Tyler

Na pewno masz rację. Ale skoro nie określa, to jaki wpływ i sens posiada, skoro nie musi odpowiadać charakterowi?

Jak tak stawiasz sprawę to bardziej kultystką chaosu, guślarka mi się kojarzy z wiejską szeptuchą.

W moim zamyśle postać jest po prostu członkiem złego (z pkt widzenia moralności zachodnioeuropejskiej) kultu pogan. Mamy sektę czarnych czarownic, które odprawiają swoje bluźniercze sabaty, paktują z demonami i mają całkiem inne spojrzenie na wiele spraw. Ale nie do końca dążą do zniszczenia świata i obalenia istniejącego porządku. Raczej mają gdzieś świat materialny i to, co ich bezpośrednio nie dotyczy. Powołałeś się w poście na podobieństwo do świata z opowiadań o Conanie. Tam, choć kapłani plugawego boga-węża Seta są złymi ludźmi, to w trakcie lektury książek nie widać by jakoś dążyli do podboju świata i przesadnie chcieli obalenia istniejącego porządku, tak jak próbowali to uczynnić, chociażby czarnoksiężnicy z Acheronu. Thoth Amon poza kilkoma personalnymi porachunkami z przeciwnikami (np. opowiadanie: "Bóg w pucharze"), praktycznie nie przejmował się światem. Siedział sobie w swojej piramidzie, medytował i rozwijał supermoce (tom "Conan Korsarz", jedyne co ruszyło go z miejsca, to obietnica potężnego artefaktu sprzed mileniów). Podobnie czarni magowie z Yimshy (op.:"Ludzie czarnego kręgu"), byli źli i tylko raz, w zasadzie dla własnych celów, wzięli udział w intrydze politycznej (zabicie króla Vendhyi). Czarownik Yara z "Wieży Słonia" siedział sobie w swojej wieży i odbywał astralne podróże w oparach kadzideł, choć ludzie i sam król lękali się go, to nawet nie próbował przejąć władzy w kraju. A układał się z różnymi demonami itp. istotami. Oczywiście były przykłady typowo złych i chaotycznych czarowników (op.:"Czarny Kolos", "Narodzi się czarownica"), ale wskazuję, że to nie jedyny sposób bycia zepsutych jednostek.

Konkludując: moja postać może mieć nawet neutralny alignment, byle mogła operować czarną magią, a nie była jakąś "folk witch".