Bałwan okazał się dokładnie tym czym się wydawał - ostrzeżeniem. Ktoś musiał jednak poświęcić czas i zainwestować magię, by ustawić taki rodzaj stracha na wróble.
Ruszyli dalej i Akial nie odmówił sobie szansy poślizgać się po zamarzniętym potoku. Bez rakiet mógł sobie pozwolić na dwa kółka zanim reszta zdołała się przeprawić, ale za każdym razem pilnie obserwował okolicę. Było to bądź, co bądź idealne miejsce na zasadzkę. Dobrze wycelowane zaklęcie ognia mogło rozmrozić lód i jeśli nie zabić ich od razu, to utopić w lodowatej wodzie.

Przeszli jednak suchą nogą i poszli dalej mijając po drodze ciało jednego z mieszkańców Heldren. Niedługo później doszły ich dźwięki, pierwsze żywe dźwięki od jakiegoś czasu. Głosy ludzi, a także zapach jedzenia...
Jedzenie! - krzyknął brzuch. Całe szczęście, że przez grube zimowe ubranie tłumiło dobrze wszelkie dźwięki żołądka.

Wypadało się lepiej zorientować o czym rozmawiają, dowiedzieć nieco więcej o pracodawcach i tym co się stało ze szlachcianką. Trochę niepokoił go brak zimowych latajek, dlatego pilnie obserwował otoczenie. Drzewa były wysokie z rozłożystymi gałęziami.
- Spróbujemy z Mihaelem podejść bliżej i podsłuchać o czym rozmawiają. W razie czego i tak pozostanie nam walka, ale może uda się dowiedzieć coś więcej o szlachciance i ich mocodawcach.

Akial sprawdził swój łuk i strzały, i ruszył razem z mnichem łukiem pozostając w pewnej odległości od siebie. Mihael poszedł dołem, a kotoczłek wspiął się na drzewo obserwując i nasłuchując. Szukał śladów baśniowych istot, gdy upewnił się, że tych nie ma, skupił się na rozmowie toczącej się przy ognisku.