-Felixie, nie mam pojęcia czego mogliby tu szukać. To wszystko jest dość dziwne, ci ludzie którzy teraz rządzą wyspą również znaleźli się tu nie z własnej woli. Ze sprzyjaniem to trochę ciężko wyjaśnić, chodzi o to ze ta wyspa ma moc i można ją kształtować wedle własnego widzimisie, jeśli się wie jak to zrobić. Ja nie wiem. -Tak Wilhelmie, do niego, ale tylko jak pójdziesz sam, bo będziesz stosunkowo łatwym celem. Nie wiem ilu ich tam jest, ale oni myślą że jakby zaatakowali teraz to daliby radę bez czekania na posiłki. O umowie wiem tyle ile powiedziałam, ale Twój towarzysz - wskazała na Karalucha, wie więcej. To nie tak że ja wiem wszystko, tylko po prostu czasami jakaś myśl wpada mi do głowy. Powiedziałam tyle ile wiedziałam i nie oczekuje niczego w zamian. Wyglądacie na tych dobrych, tylko dlatego dziele się z Wami tym co wiem. No i jeszcze ... nie wchodźcie do jaskiń czy innych tuneli - czuć od nich śmierć. Starowinka w żaden sposób nie zareagowała na myśli Karalucha, aczkolwiek stała już kawałek od niego i była odwrócona plecami, więc Nicollo mógł nie zauważyć np drobnych zmian w mimice twarzy.
Mag z powagą, lecz również z nutą niepokoju wziął ostrze od Karalucha i zabezpieczył aby się przez przypadek nie ukłuć. Po wyrazie jego twarzy ciężko było pojąć czy zrozumiał czy może zrobił to tylko dlatego aby nie zaognić sytuacji.