Draugdin posuwając się wzdłuż linii drzew by nie zostać zauważonym dotarł najbliżej jak mógł jako ostatni. W ostatniej chwili cały misterny plan o mało nie spalił na panewce gdyż przy jednym z ostatnich kroków nadepnął na jakąś gałąź. Chrupnęło. Niestety w skradaniu się nie był najlepszy, a warunki fizyczne w tym mu nie pomagały. Zmarł w bezruchu. Jednak na szczęście nie zostali ani zauważeni, ani odkryci. Odetchnął z ulgą.

Nadszedł czas na działanie. Cokolwiek planowali zrobić należało to zrobić w miarę możliwości równocześnie i tak aby sobie nie przeszkadzać. Próbował zorientować się w intencjach towarzyszy, którzy próbowali przekazać sobie ustalenia na migi. Jeżeli dobrze zrozumiał ich intencje, to Astrid zamierzała najbliższego mężczyznę, tego który udał się za potrzebą, ogłuszyć. Jeżeli to się uda to pierwsza część planu pod hasłem "jednego zostawić przy życiu" byłaby już wykonana. Wtedy nie trzeba by się ograniczać w szybkim i ostatecznym rozwiązaniu tematu pozostałych trzech.

Panujące warunki raczej wykluczały skuteczne użycie broni dystansowych także przypuszczał, że rozwiązanie siłowe będzie tu jak najbardziej na miejscu. W tym natomiast był akurat najlepszy. Poprawił uchwyt dłoni na mieczu. Gogle, które miał na oczach miały go chronić przed śnieżną ślepotą jednak mocno zawężały i ograniczały zakres widzenia. Zdjął je i schował. Póki co wolał zachować widzenie szerokokątne podczas ewentualnej walki z kilkoma przeciwnikami, a na taką właśnie się zapowiadało.
Był przygotowany na najmniejszy znak do rozpoczęcia ataku.