| - Już dobrze Alex, spokojnie - odpowiedziała dyspozytorka łagodnym głosem. - Nie wiem nic o twoim tacie, ale na pewno wszystko się wyjaśni. Teraz najważniejsze jest twoje bezpieczeństwo. Jesteś na strychu, tak? - powiedziała kobieta.
Wtedy to Alex usłyszał w oddali syrenę policyjną, oznajmiając że radiowóz był już blisko.
Chłopiec nieco się uspokoił zawstydzony wytarł twarz brzegiem bluzki.
- Tak proszę Pani wszystko wskazuje na to że złodziej spadł ze schodów nie zamierzam sprawdzać jego stanu bo boję się że weźmie mnie na zakładnika, jego wspólniczka Emma która sądząc po rozmowach które podsłuchałem jest również jego dziewczynom może się kręcić w pobliżu choć wycofała się z kradzieży gdy zagroziłem wezwaniem policji to wciąż jest winna wtargnięciu! Wygląda tak proszę na nią uważać a ja jestem... - Wyjaśnił następnie podał rysopis złodziejki oraz rozkład domu wraz z miejscem własnego ukrycia. Ostrzegł też przed pułapką w kuchni i rozrzuconymi na schodach zabawkami, gdyż nie chciał żeby Mama miała kłopoty jakby gliny się przez niego połamały.
Powiedział wszystko co uważał za ważne i tak się przy tym rozgadał, że dał się zaskoczyć gdy coś huknęło na dole. Rozpoznał jednak, że był to odgłos gwałtownie otwieranych drzwi, a potwierdzały to słowa które usłyszał zaraz potem.
- Policja! - krzyknął jakiś mężczyzna. - Ręce do góry! Nie ruszaj się! - dodał zaraz potem.
Alex szybko zrozumiał, że musieli mówić do “listonosza”. Półpiętro na którym był, było widoczne już od wejścia, w przeciwieństwie do miejsca w którym on się ukrywał.
- Tu policja! Proszę wyjść z rękami do góry! - dało się też usłyszeć słowa jakiejś kobiety i kroki osoby wchodzącej po schodach. |