Bohaterowie wspólnie zabrali nieprzytomną do komnaty, w której zgodnie z ich zaleceniem wciąż ukrywał się Erdan. Kobieta w lepszym świetle okazała się być młodą dziewczyną, która zapewne niedawno weszła w dorosłość. Przeciętnej urody, o jasnej cerze i brązowych, lekko rudawych włosach wyróżniałaby się w Tian Xia, ale tutaj zapewne łatwo zgubiłaby się w tłumie. Ciężko było stwierdzić, czy jest po prostu nieprzytomna, czy też świadoma otoczenia, ale niemogąca się poruszać. Na jej dłoni wciąż mieniły się drobinki jadeitu, reszta została niedaleko truchła mimika.

Erdan otworzył drzwi dopiero, gdy Hira się do niego odezwał, z niepokojem pytając
- Udało wa… - urwał, widząc dziewczynę, a wyraz jego twarzy mówił wszystko. Doskoczył do niej, ujmując bladą twarz w dłonie - Mara! – niemal krzyknął - To ona! Mara, obudź się, to ja, Erdan! – mówił rozgorączkowany, ale nie doczekał się reakcji. Radość szybko zmieniła się w rozpacz.
- Cz..czy ona żyje? Co się stało? –