Przez całą drogę Zere'el z zaciętym wyrazem twarzy myślał o tym, że sra na fortunę Girmów. Pluł na ich koneksje. Nie obchodził go wspaniały, arystokratyczny rodowód. Chrzanił surowce naturalne...

Do czasu aż zobaczył posiadłość, która bardziej przypominała twierdzę, niż willę.
Gwardzista skrzywił się, obserwując rezydencję z zarośli. Skaner co chwila raczył mężczyznę raportami o sile bojowej strażników. Zere'el prychnął wzgardliwie. Wiedział, że mógłby każdego z tych strażników zgnieść niczym irytującego robaka - gdyby tylko nie byli w grupie i nie dysponowali działkami automatycznymi. Czuł frustrację. Chciał być lwem, lecz po raz kolejny musiał przywdziać skórę lisa. Dobry żołnierz nie walczył na przegranej pozycji. A dobry brat nie dawał się bezsensownie zabić.

Zaciągnął mocno kaptur i poprawił płaszcz. Ciemna barwa odzienia pomagała zlać się z otoczeniem. Zbliżał się świt. Zarbon zawsze powtarzał, że to najlepsza pora na atak. Zaspani wartownicy starają się tylko doczekać końca zmiany, zaś pozostali głęboko śpią... Zere'el doskonale wiedział jak żołnierska rutyna potrafiła czasem otępić zmysły. Nawet on sam nie pozostawał wolny od podobnej słabości.

Przez jakiś czas obserwował patrole. Mrużył oczy, starając się dopatrzeć jakichkolwiek regularności czy powtarzalnych wzorców zachowań. Chciał w miarę możliwości dobrze poznać zwyczaje wartowników po tej stronie rezydencji, aby niezauważonym podkraść się bliżej - unikając zarówno ich, jak i światła. Zależało mu na dostaniu się do pomieszczeń gospodarczych. Być może uda mu się dorwać pojedynczego sługę i zasięgnąć języka?