- Chodźmy - odparł Bogumysł odkładając posiłek na później.

Inkwizytor dawno nie czuł tak wiele. Mógł rozdzielić swoje emocje dla każdej osoby w tłumie, jaki mijał pędem by dostać się na czoło pochodu. Każda z tych osób zapewne poczuła by się przytłoczona.
- Ostatni raz wam rzeknę - krzyczał do ludzi z boków i od czoła, taranując niektórych konno, by móc przejechać.
- Na śmierć idziecie. Nic Was na tej ziemi nie czeka prócz śmierci bez grobu, bez błogosławieństwa!
Brzmiał karcąco, groźnie i ryzykował.

Gdy jednak tłuszcza minęła ostatnie opłotki, zostawił ją własnemu losowi. Zawrócił, dokończył kolację i udał się do sierocińca. Intuicja podpowiadała mu, że niski budynek skrywał niejedną tajemnicę i mógł wkrótce stać się groźniejszy niż oddział wojska.