Draugdin bez stresu. Dasz radę. Od kiedy pamiętam ludzie na LI często, gęsto mają dziwną spinę, żeby przypadkiem nie zejść poniżej poziomu literackiego Joyce'a, czy innego Hemingway'a.
Nie ma co się oszukiwać, większość z nas to grafomani z ewentualnymi głęboko ukrytymi ambicjami na coś więcej. :P
Próba stylizacji tekstu jest w porządku, ale i tak nie osiągniemy poziomu Sienkiewicza, czy nawet takiego Komudy.
Zatem dla rozluźnienia atmosfery, a jednocześnie podbudowania klimatu sesji pieśń rycerzy zakonnych. Jest to ponoć pieśń Templariuszy z XII wieku, co prawda, ale daje ona wyobrażenie, jaki nastrój mógł panować w czasie czy to nabożeństw, czy wieczerzy braci rycerzy.
Crucem sanctam