Azrael1022

W obliczu przygotowań do wyruszenia na Archimedesa niewiele było czasu wolnego, toteż ochroniarz zawsze celebrował każdą godzinę, kiedy mógł się zrelaksować prowadząc ćwiczenia na strzelnicy. O pamięć mięśniową należało dbać i nieustannie szlifować umiejętności, jeżeli chciało się pozostać na wysokim poziomie. Po treningu strzelania intuicyjnego Ryan poszedł obejrzeć dropshipa. Wolał wiedzieć jakim środkiem transportu będzie podróżował. Ze szczegółami.

Następnie udał się do swojej kajuty i poszukał w bibliotece informacji o ręcznym otwieraniu włazów na stacjach cywilnych. Czy było to skomplikowane, jakich narzędzi wymagało, ilu osób i ile trwało. Już jutro takie informacje mogły okazać się na wagę złota. Albo raczej uranu.

Sytuacja w jakiej się znaleźli była ciekawa. Z jednej strony - na statku była energia, żywność, można było uprawiać, wodę odzyskiwać,, był też wirtual do rozrywki. Każdy miał gdzie spać i czym się zająć. A jak nie, to można było przehibernować 1000 czy 1500 lat w nadziei, że ktoś załogę Aurory odnajdzie. Tak bardzo liczył się powrót do społeczeństwa. W końcu homo sapiens to stadne zwierzęta terytorialne z dużym pragnieniem akumulacji dóbr doczesnych. A w obecnej sytuacji nie było ani stada, ani nic do zebrania, zrabowania czy pozyskania w inny sposób. I tu rodziło się pragnienie powrotu do społeczeństwa. Aby żyć bezpiecznie, magazynować nikomu niepotrzebne rzeczy i mieć innych ludzi do kontaktów towarzyskich.
W dobie sztucznej inteligencji, lotów międzygwiezdnych i podbijania kosmosu człowiek nadal składał się głównie z atawizmów. Cała nauka i kultura wydawała się być tylko dodatkiem.
Rozmyślając o motywach eksploracji Archimedesa oraz o tym, co zastanie na stacji, ochroniarz zapadł w sen.