| Wieczorem (czyli po zachodzie słońca, gdy było zbyt ciemno żeby pracować) monter zgarnął cały wyczyszczony majdan i złożył go w wagonie warsztatowym. Sam nawet go nie zauważyła, a on jej nie przeszkadzał, hamował swoją ciekawość co do tych płyt. Temat pancerzy znał pobieżnie, wiedział, że kevlar i inne takie nie zatrzymają kuli z karabinu, takiej z ostrym czubkiem i że do tego potrzebna jest twarda płyta.
Pogadał jeszcze z szefową ochrony, czy przypadkiem nie został wpisany na nocną wartę. Na szczęście dzisiejszy wyjazd (podczas którego Cosmo niewiele zrobił, pokręcił się po złomowisku, wymontował parę części, potem je przywiózł) zwolnił go z tego zajęcia. Wrócił do przedziału, pozbył się gratów, szybki (zimny!) prysznic i spać. Nawet o tej godzinie było jeszcze ciepło, nagrzane pudło wagonu nie ułatwiało zasypiania.
Zaraz po śniadaniu Cosmo zagadał do brygadzisty, potrzebował chwilową pomoc przy podniesieniu pojazdu. Musiał go podnieść i podeprzeć na tyle, żeby móc bez problemu doprowadzić zawieszenie do lepszego stanu. Najpierw unieść na lewarkach (żaden problem). następnie podeprzeć ramę na podkładach (uznał, że trzy przy każdej osi wystarczą). Czterech robotników zapewni wsparcie w tej krótkiej robocie, potem będą znowu pracować na torze. Potem sam albo jeszcze z kimś weźmie się za amortyzatory i hamulce.
Odsunął drzwi warsztatu, chcąc wymieść lewarki, mrukliwa Ortega spała pochylona na blacie stołu. Obok jej płyty plus zapiski. Cosmo spojrzał na nie pobieżnie. Po chwili zaryzykował. Potrząsnął ramieniem śpiącej monterki:
-Hej Sam! Wstawaj, śniadanie ci uciekło!
Był gotowy na ciętą odpowiedź.
__________________
Ten użytkownik też ma swoje za uszami. |