Lothar, który czytał tę samą umowę i odniósł wrażenie, że kupiec mógłby zinterpretować jej zapisy inaczej uniósł brew ze zdziwieniem, ale nie skomentował. Spodziewał się, że będzie musiał użyć uzyskanej w tawernie wiedzy i wtrącić kilka słów o handlu bronią i krasnoludach. Poszło zdecydowanie zbyt łatwo.
Można było z tego wyciągnąć dwa wnioski. Pierwszy - nie chodziło o "zniszczenie" towaru i ubezpieczenie, a przynajmniej nie tylko. Drugi - chodziło o nich. Z jakiegoś powodu kupiec bardzo chciał ich widzieć w Middenheim i był gotów nieźle za to zapłacić. Co sugerowało, że ktoś mu za to płacił jeszcze lepiej, kupcy w końcu umieją liczyć.
Lothar wolał jednak wpaść w dzisiejszą pułapkę, której się spodziewa niż w jutrzejszą, której nie zauważy. To, że spiskowcy mają go za idiotę, było dodatkowym bonusem.

- Myślę, że możemy się zgodzić - spojrzał na towarzyszy.