Dom pielgrzyma, noc 1 lipca 2595
Lucio Bastardo odprowadził dziedzica wzrokiem, w którym błyszczały leciutkie iskierki zaskoczenia i niedowierzania. Z ust Furora nie padło ani jedno słowo, ale jego czoło w ułamku chwili pocięte zostało zmarszczkami dowodzącymi niezbicie istnienia bardzo intensywnego procesu myślowego.
- W zaistniałych okolicznościach... – oficer przeniósł spojrzenie na Bartheza i Perraulta, urwał po kilku słowach namyślając się ponownie – W takiej sytuacji chwilowo zgadzam się na propozycję ambasadora. Rozumiem jego dyskomfort. Jutro w ciągu dnia zostaną podjęte definitywne decyzje, być może na podstawie tego, co uda nam się dowiedzieć od potencjalnych świadków. Ostateczna decyzja należy do żony Neognostyka.
- Obawiam się w takim razie, że coś źle zrozumieliśmy – odparł natychmiast kapitan Sangów – Wydawało nam się, że tytułem nadanych nam przez namiestnika Lucatore pełnomocnictw jego miłość wice ambasador Leon Thibaut Sanguine posiada plenipotencje równe w obrębie tych ziem, co jej miłość Neva Benesato.
- Jej miłość Neva Movat, Żelazna Emisariuszka, małżonka Altaira z domu Benesato – Lucio nieznacznie pociemniał po obliczu rozszerzając tytuł swej przełożonej, a zarazem macochy. Nathan wzruszył ramionami kwitując słowa Furora niemym gestem, Perrault kiwnął spolegliwie głową.
- Neva Movat pozostaje najwyższą względem wpływów personą w Lucatore – ciągnął dalej Bastardo – Władza i pozycja namiestnika pozostają całkowicie zależne od decyzji przełożonych klasztoru, bo bez naszych mieczy i bez paktu z Helwetami ród Benesato nie zdoła zapewnić miejscowym bezpieczeństwa przed zakusami Lombardich. Nie wiem, co usłyszeliście podczas spotkania z Ennio, ale miejcie tego świadomość, że to Neva rządzi na tych ziemiach. Namiestnik we własnym interesie winien z nią współpracować albo jego komfort życia bardzo się pogorszy.
Furor położył dłoń na buławie, odwrócił się w stronę wyjścia, lecz po zrobieniu kilku kroków stanął i spojrzał ponad ramieniem na obu rozmówców.
- Do czasu audiencji u Emisariuszki zapewnię wam eksterytorialność tego miejsca – powiedział – Moi ludzie będą patrolowali teren wokół domu pielgrzyma, ale nie przejdą za zewnętrzne ogrodzenia. Zatrzymanych przed chwilą świadków zabieramy do siedziby straży miejskiej, tam zostaną przesłuchani. Poproszę Emisariuszkę, aby przyjęła was tak wcześnie jak to tylko możliwe. Posłaniec przybędzie jutro o brzasku z wieściami, kiedy będziecie oczekiwani w klasztorze. Jednakże są pewne warunki tego układu, które przekażecie ambasadorowi. Żadnej broni palnej w obrębie miasta. Jeśli zechcecie opuścić dom pielgrzyma, będziecie eskortowani przez moich ludzi. Kto złamie te nakazy, zostanie aresztowany bez oglądania się na dyplomatyczny status czy układy z namiestnikiem.
Nie czekając na potwierdzenie ze strony gospodarzy, dowódca garnizonu opuścił dom pielgrzyma znikając w ciemnościach hałaśliwej nocy.