| Pokój papy był tyle razy przeszukiwany, że aż trudno było uwierzyć, że coś mogło się tam ukryć. A jednak! Jakimś dziwnym zrządzeniem losu dopiero teraz odnaleźli te wszystkie rzeczy.
Rzeczy, które mogły wskazać na przynależność Richarda Gattisa do jakiejś sekty, w co bardzoan ale to bardzo chciała wierzyć ta pismaczka. Jacqueline będziej prawdopodobne wydało się, że papa ukrył wszystkie te eksponaty, by zwyczajnie nie narażać siebie i rodziny na ryzyko. Wszak część z tych rzeczy było bardzo rzadkim okazami, które mogły wzbudzać niezdrowe zainteresowanie innych.
Czyż w watykańskiej bibliotece nie przechowywano ksiąg, które były dziełem rdzennych mieszkańców Ameryki? Czy wierzono w to co one zawierają? Czy odprawiano opisane tam rytuały? Nie! Nie! I jeszcze raz nie! Więc dlaczego jej ukochany papa miał to robić? Bo tak sobie wymyśliła jakąś marna dziennikarka?
W tym momencie myśli panny Gattis podążyły ku Danielowi. Dlaczego wybrał obcą mu kobietę zamiast zostać z kimś bliskim?
Te wszystkie myśli wyraźnie odcisnęły się na twarzy córki zaginionego milionera. Ze smutkiem w oczach popatrzyła na stryja.
Stary bibliotekarz w wydawał się być ostoją spokoju. Jego sądy były zawsze zrównoważone. Nie dał się ponieść tej niepoważnej myśli, że papa sam mógł być sprwcą. W co Jacqueline wcale nie wierzyła.
Nagle przyszła jej do głowy myśl. Co jeżeli papa został porwany właśnie dla tych ekspertów?
Jeżeli pan Albertu wiedział o tej kolekcji, to przecież mógł to zorganizować. Ten człowiek bardzo niepokoił pannę Gattis. Tyle jeszcze nie wiedziała jak się do niego dobrać. Przydał by się teraz Daniel. On jednak postawił spędzić noc u panny Price. Jacqueline miała nadzieję, że Daniel nie zniknie jak papa.
__________________
- I jak tam sprawy w Chaosie? - zapytała.
- W tej chwili dość chaotycznie - odpowiedział Mandor.
"Rycerz cieni" Roger Zelazny |