Vir wiedział bardzo dokładnie jak usiądzie Loeb Darek. Stifmayer wiedział jakie pozycje zająć. A Darek korzystał z rad swoich ludzi. Dlatego Vir wybrał takie miejsce a nie inne. Gdyby chciał sprzątnąć Dareka, to Stifmayer pierwszy wskazałby potencjalne miejsca w których mógłby się ustawić.

Zastanawiał się kim jest Stifmayer. Czy był ulepszony? Kto uczył go zabijać? Dlaczego pracował dla Dareka? Przekonania czy jedynie pieniądze?

Vir był hodowany. Wyłapany z wytrzymałych fizycznie mieszkańców prymitywnej planety. Jego ciało nadal pokrywały tribale wytatuowane gdy w wieku lat siedmiu przechodził ceremonię inicjacji i otrzymał swoją włócznie.

Ale to były czasy barbarzyństwa. Czasy, które należało zapomnieć. Błogosławieństwem Boga-Maszyny byli ci, którzy go stamtąd zabrali. Ci którzy ulepili go od nowa z tej twardej gliny. Ci, którzy poprawili jego DNA. Ci, którzy zaopatrzyli jego ciało w komponenty maszyny. Dali mu błogosławieństwo Omnisjasza. Nie oczekując niczego więcej, ponad bezwarunkowego posłuszeństwa.

Optyczny mechadendryt obserwował i rejestrował spotkanie. Czekał na sygnał. Trzykrotne odwrócenie głowy w lewo, żeby się zmyć. Podrapanie się, żeby zacząć symfonię zabijania.

Odwrócił się opierając lufę o niski gzyms. Dbał, żeby jego krwistoczerwona szata pozostawała w cieniu. Vir dzięki ramieniu optycznemu mógł mieć oczy dookoła głowy. A co potrafił Stifmayer?

To miało się dopiero okazać. Snajper był zbyt daleko, żeby implant mógł go wyskanować.