John5

Thalion powoli wstał z podłogi, z krzesła, o które się potknął wiele nie zostało, upadając zniszczył je doszczętnie.
"Ja ich chyba zabiję, co oni sobie wyobrażają? Zaraz im powiem do słuchu."

Thalion z trudem powstrzymywał gniew.
Mała wymiana zdań!?
Mało brakował a rozwalilibyście całą tą karczmę! Nie macie już nic do roboty tylko się bić!? Przecież mamy podróżować razem a z tego co widzę to wy się pozabijacie sami bez pomocy żadnego wroga. Co wam odbiło, żeby robić taką burdę o jakąś elfkę. Dobra mniejsza z tym.
Thalion rozejrzał się za Wulfgarem, krasnolud wybiegł z pokoju w panice trafiony zaklęciem Vedina. W progu zauważył czekającego Kane'a.

"I jeszcze on na dokładkę. Co za dzień. Co za dzień, a przecież dopiero co się zaczął."

Panie Kane jeśli może pan zaczekać w sali na dole, prosiłbym o to. Jak pan widział miała tu miejsce drobna sprzeczka. Jednak zaraz do pana przyjdziemy.
Ja idę znaleźć Wulfgara. A wy dwaj jak znowu zaczniecie się tłuc to mówię wam, że nie ręczę za siebie.

Powiedziawszy to Thalion ruszył w stronę drzwi, by poszukać Wulfgara. Jednak w tym właśnie momencie zauważył, że ten podszedł do Kane'a i coś do niego mówi.

No skoro Wulfgar się znalazł, myślę, że możemy udać sie jednak do mojego pokoju, omówić tą sprawę panie Kane. Walhirze, Vedinie kiedy już się pozbieracie do kupy też przyjdźcie do mnie, musimy wyjaśnić parę spraw, zdaje się, że ten David miał tylko przez chwile zastępować tego tu człowieka. Reszty dowiecie się u mnie to nie jest miejsce na takie rozmowy.

 

__________________
Jeśli masz zamiar wznieść miecz, upewnij się, że czynisz to w słusznej sprawie.
Armia Republiki Rzymskiej