Kompleks mieszkalny, poziom -2

Mężczyzna zacisnął pięści i zagryzł zęby. Wdawanie się w pyskówki z tym skurwielem i tak nic nie da, póki co. Ani tym bardziej rozpoczynanie bójki. Choć dziś kusiło go bardzo. Przed oczami jeszcze raz ukazała mu się kpiąca twarz Skalniaka i jego złośliwy uśmieszek. Oj, jak bardzo. Ale nadejdzie dzień zapłaty, a Łasica był cierpliwy. Przyjdzie czas i na Skalniaka i na Rzemienia. Zobaczymy, kto się będzie śmiał ostatni.

Tracker rozwarł dłonie i poruszył lekko wyprostowanymi palcami. Powoli złość ustępowała chłodnemu spokojowi. Nie da się sprowokować. Nie takiej gnidzie. Ruszył spokojnie w stronę Łowcy. Kiedy go mijał, uśmiechnął się szelmowsko.
- Spokojnie stary, przecież idę. Zatankuję żołądek i znów będę do dyspozycji. Nie gorączkuj się tak. Złość piękności szkodzi. - Minął drągala sprawnie i szybko. - A ty nie masz czym szastać. - Rzucił tylko na odchodnym i zniknął z drwiącym śmiechem, w jednym z dobrze znanych mu korytarzy.

Zanim do Rzemienia dotarło znaczenie słów Łasicy, przepatrywacz był już dostatecznie daleko. Dla pewności pokluczył jeszcze po mniej uczęszczanych podziemnych ścieżkach, by nie natknąć się znów na kogoś równie przyjemnego jak Rzemień i w końcu ruszył w stronę kantyny.