Farmy hydroponiczne, poziom -3

Wredny uśmiech zagościł na bladych wargach białego widma dziedzicznej skazy genetycznej chowanej przed światem w najniższych poziomach enklawy. Lilia nie mogła nic zrobić, ani powiedzieć niczego co mogłoby Altego przestraszyć. Jej dźgacz wydawał się bojowniczce dziecięcą zabawką, której rozpuszczony bachor taki jak siostrzenica zwierzchnika enklawy nawet nie umiał wystarczająco kreatywnie wykorzystać dla sprawienia komuś lub sobie samej odrobiny satysfakcji.

Żyleta obrzuciła brunetkę pogardliwym spojrzeniem i syknęła głośno onomatopeiczne:

- Sssssspierdalaj. - wymijając zastygłą w zacietrzewieniu dziewczynę.

Altego, gdy tylko straciła oponentkę z pola swojego rozszerzonego w ciemności widzenia rozwarła zaciśniętą wcześniej dłoń i poczuła ciepłe krople krwi z wolna spływające jej po palcach. Paznokciem palca wskazującego drugiej dłoni nabrała odrobinę karminowej posoki i poprawiła nią kreski porannego makijażu oczu. Resztę juchy wtarła w boki głowy utrwalając nienaturalnie ciemny koloryt poszarpanych boków świeżo wygolonej fryzury. Była gotowa do prezentacji swojego kolejnego bałwochwalczego wyczynu przed Radą Krypty i wszystkimi obecnymi w kantynie, w której wydawano posiłki.