Moi drodzy, chciałbym, abyście zastanowili się przez chwilkę nad postem nr 26. Jest to scena fabularna z szerszej perspektywy niż drużynowa, oferująca informacje wykraczające daleko poza sferę percepcji postaci.

Jeśli uważacie, że wplatanie od czasu do czasu takiego opisu do linii fabuły nie zaburzy Waszego postrzegania świata oczami bohaterów, mogę je dla Was pisać odkrywając w trakcie sesji tajemnice, których normalnie nie macie szans poznać za pośrednictwem własnych postaci (oczywiście tylko te tajemnice, których zdradzenie Wam jest mi na rękę).

Akceptacja tego zabiegu narracyjnego oznacza jednak, że musicie starannie rozgraniczać wiedzę swoją własną oraz wiedzę swoich bohaterów. Jeśli zatem będziecie zdania, że to niepotrzebne kuszenie w kierunku metagry albo utrudnienie we wczuwaniu się w rolę, poprzestanę na tym jednym wpisie pełniącym rolę demonstratora pomysłu.

Dajcie znać, co o tym sądzicie.