Samozniszczenie CZR-9 było niespodziewane i zaskakujące tym bardziej, że byli oni z SID-em jak sieć naczyń połączonych. Dokładnie rzecz ujmując wspólna sztuczna inteligencja rozdzielona na dwie jednostki. Łowca nagród ze zgrozą pomyślał co się mogło stać. Tym bardziej, że próbując skomunikować się z SID-em zderzał się jedynie ze ścianą milczenia. Obawiał się najgorszego.

Najprawdopodobniej bezpowrotnie stracili komputer pokładowy, sztuczną inteligencję statku i dobrego towarzysza w jednym. To była nieoceniona strata. Jego myśli galopowały. Co mogło się stać, że SID zdecydował się na tak drastyczny krok. Jedyne co mogło mu przyjść do głowy to próba przejęcia bądź zhakowania. Wierzył że ostatnie logi komputera pokładowego statku rzucą może trochę więcej światła na to co się wydarzyło. Jedyne co wyszło z tej całej sytuacji to wiedza, że nie byli tu już bezpieczni i mile widziani.

Postać która wyrosła nagle przed nimi nie rozjaśniła sytuacji, a jedynie jeszcze bardziej ją skomplikowała.
- [i]Jakie nie ma czasu, jakie za mną? Nie dam siebie i swoich ludzi wciągnąć w kolejną szaloną aferę.[/] - Powiedział spokojnym głosem Draug. Nie dobył broni jednak wiedział, że zbroja którą nosił i sława Mandalorian dopowiadała resztę.