Marval gryząc jabłko w cieniu drzewa obserwował averaldzkich żołdaków z odległości pilnujących wylotu kanału w murze.
Monety choć nie przydały się do niczego, bo szczęśliwie ominęli wszystkie patrole, to jeszcze mogły się przydać.

Zastanawiał się jak długo przyjdzie im czekać. Miejsce przemytu odnaleźli, wartowników zlokalizowali. Cóż jeszcze mogliby zrobić? Zostało wypatrywać kto opuści miejskie kanały i kiedy. Czy kompani Wolkena skorzystają z tej drogi? Czy podejmą próbę pod osłoną nocy, czy za dnia?

- Zobaczmy Wolkenie kiedy i jaka będzie nowa zmiana na tym posterunku. - zaproponował, bo nic innego póki co nie przychodziło do głowy.

Nie widział w pobliżu namiotu wojskowego, więc żołnierze musieli zmieniać się co jakiś czas. Może następna warta całkiem poświęci się hazardowi, lub mocniejszym trunkom niż averalndzkie wino na służbie, które równie nieregulaminowe były jak kości i karty oraz inne gry i prostytutki. A noc mogła być bardzo nieprzyjemnie chłodna dla siedzących na rzyciach bez ruchu ludzi.