Anna potrzebowała wielkiej siły woli by obrócić się do wampira plecami i ruszyć w kierunku wyjścia z katedry. Czuła, że się pogubiła, że źle czyni… Bo czy nie powinna zginąć tam ku chwale Pana… czy nie wszyscy powinni? Nie obawiała się śmierci. Mimo iż wiedziała, że zostanie osądzona… czuła że nie ma dla niej miejsca obok Pana… nie po tym co uczynili z Gerge.

Mimo swych obaw uśmiechnęła się na jego widok. Ciepło rozgrzało jej serce zachęcając by podbiec i się przytulić. Powstrzymała się jednak. Jak zwykle. Gdy jednak ruszyli w stronę zajmowanego przez inkwizycję budynku, szła tuż obok swego opiekuna, chociaż tak chcąc się nim nacieszyć.

Cicho opowiedziała mu i idącej obok Francisce co też zdarzyło się w katedrze. Nie wdawała się w szczegóły, nie mieli na to czasu, tym bardziej iż pamiętała, że Włoszka pragnęła jeszcze z kimś tej nocy się spotkać. Decyzję jednak czy ten plan jest aktualny pozostawiła jego autorce. Jej pozostało omówienie tego co się stało z resztą i podjęcie decyzji co dalej.