- Myślimy podobnie - przytaknął Anthon i dalsze wyjaśnienia były zbędne. Wszyscy wiedzieli, że nie chcą aby im wierzchowce padły w połowie drogi bo musieli by maszerować na własnych nogach póki by im z dup nie powypadały.

Już chodził w miarę normalnie. Jana stała się jedyną osobą dla której był… przyjemny. Ale wciąż w jakiś niepokojący sposób, ale było widać, że się stara i myśli o niej ciepło… tylko coś mu nie wychodziło pomimo, że szczerze był wdzięczny dziewce która prawdopodobnie uratowała mu nogę.

Gobliny ostatecznie nie przyszły. Możliwe, że ta walka złamała ducha tej grupy, bo wyśledzenie ich byłoby bardzo łatwe. Bardzo się cieszył, że jego nalegania na wybudowanie zasieków okazały się zmarnować wszystkim masę czasu.