| Aiko upiła łyk kawy. Była całkiem dobra i w połączeniu z miłym towarzystwem pozwoliła się jej trochę uspokoić.
- Nie myślałam o tym w ten sposób – przyznała – Widzisz, ja chyba do końca życia będę myślała o Hidekim jak o młodszym braciszku, nawet, jeśli będzie już serio dorosły. Ale… czy nie mógłby pokazać swojej dorosłości, odpowiednio podchodząc do obowiązku szkolnego? – zapytała.
- Choć… myślisz, że się za bardzo przejmuję? – spojrzała Markowi głęboko w oczy - Może jeden rok to nie jest tak dużo? Najwyżej powtórzy klasę, czasem to się zdarza. Teraz kiedy jestem policjantką, a nie rybaczką, mogłabym mu opłacić korepetycje. Tylko… hm... – zamilkła na moment - Co, jeśli za rok będzie to samo? Jak mówię, Hideki jest mądry i mógłby z łatwością mieć dobre oceny. Ale on nie chce.
Zapadła kolejna chwila ciszy.
- Jak myślisz, co powinnam zrobić? Pierwszy raz jestem w takiej sytuacji i czuję się zagubiona. – wyznała z pewnym ociąganiem. |