Marval spojrzał w niebo i zapatrzył się w gwiazdy rozmasowując pierś.

- A może ważniejszym ten sen niż zwykłe majaki. - dodał do Petera zawiesiwszy głos i nie odrywając wzroku od układów konstelacji.

Minęła dłuższa chwila po czym dokończył.

- Pustkowie. Szare pustkowie ciągnące się aż po horyzont. Gdzieś w oddali wieża. Czarna, ponura, zwężająca się ku górze wieża. Mroczna i budzącą grozę.